„Ég er sá sem les í ljóðin“. Textagerð þungarokkssveitarinnar Skálmaldar

Ísland er þekkt fyrir fornbókmenntir sínar og skáldskap og óhætt er að segja að Íslendingar séu stoltir af bæði menningararfi sínum og íslenskri tungu, en með tungunni geymast þær fornbókmenntir sem eru svo mikils metnar um víða veröld. Hljómsveitin Skálmöld, sem stofnuð var árið 2009, vakti strax athygli fyrir bæði tónlist sína og texta en hljómsveitin spilar þungarokk sem flokkast sem þjóðlaga- eða víkingaþungarokk. Textahöfundur Skálmaldar, Snæbjörn Ragnarsson, sækir innblástur til menningararfsins í textasmíð sinni og eru textarnir fullir tilvísana í norræna goðafræði og fylgja sömuleiðis ströngustu reglum bragfræðinnar. Í þessari umfjöllum verður leitast við að skoða samband tónlistar og texta. Einnig verða sögur og textar á þremur fyrstu plötum Skálmaldar skoðaðar en þær nefnast Baldur, Börn Loka og Með vættum. Farið verður yfir þær sögur sem hljómsveitin hefur að segja hverju sinni og hvernig textahöfundur tengir þær norrænni goðafræði. Ásamt því verða ákveðnir textir valdir til greiningar þar sem sýnt verður fram á hvernig textahöfundur nýtir bragfræðina í textum sínum. Í ljósi vinsælda hljómsveitarinnar vakna óneitanlega upp spurningar hvort hljómsveitin hafi á einhvern hátt vakið upp frekari áhuga Íslendinga á þeim bókmenntaarfi sem varðveittur er hér á landi og það sama má segja um bragfræðina